ตีมือแล้ว...ลูบผม
พี่มักเจอสถานการณ์ที่จนตรอก คิดไม่ออก ไปต่อไม่ได้ อยู่ดีๆก็ดันมีไอเดียโผล่มาให้ปลื้ม คิดแทบตาย คิดไม่ออก พอเลิกคิด กลับหาทางออก จน ได้
พี่มักเจอสถานการณ์ที่จนตรอก คิดไม่ออก ไปต่อไม่ได้ อยู่ดีๆก็ดันมีไอเดียโผล่มาให้ปลื้ม คิดแทบตาย คิดไม่ออก พอเลิกคิด กลับหาทางออก จน ได้
ถ้างั้นไม่ต้องคิด...หรืออย่างไร??? ถ้างั้นไม่ต้องกังวลมากมาย เดี๋ยวก็มีทางออกเสมอ...งั้นรึ???
พี่ว่า...ทางออกมันไม่ได้มาโดยบังเอิญหรอกนะ ความพยายามที่จะคิดหาคำตอบ พยายามอย่างที่สุด ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ มันคือใบเบิกทางสู่ทางเลือกที่ยังไม่ถูกค้นพบนะ
พี่ชอบคิดแบบเข้าข้างตัวเองว่า ถ้าเราใช้สมองสั่งการ ทำงานประมวลผลไปเรื่อย จิตสำนึกเราทำงานไปเรื่อย ก็จะส่งข้อมูลให้จิตอีกด้านของเราประมวลผลในวิถีของมันเช่นกัน แล้วในที่สุด...พระเอกขี่ม้าขาวก็ปรากฎ เอ๊ะ...วันนี้มามุขไหนหล่ะเนี่ย
ในโลกธุรกิจ การที่จะได้อะไรมาสักอย่าง ไม่เคยฟรี ความพยายามที่ไม่สิ้นสุดของเราเพื่อแลกเป็นสิ่งที่เราอยากได้ ความพยายามนั้น...แค่ไหนกัน...สุดๆแล้วหรือยัง ลองตรองดูให้ดี...จะเห็นว่า...มันยังพอทำได้อีก แต่ที่เราไม่ทำ เพราะคาดหวังว่า ทำเท่านี้ ต้องได้เท่านั้นกลับมา ถึงจะมีเหตุผลที่ควรทำต่อ หากไม่ได้อะไรกลับมา ไม่มีเหตุผลที่จะทำต่อไปอีก ถ้าคิดแบบนี้...ก็ช่าง...น่าเสียดาย นะ
เอ็มโหน่ง #โค้ชสร้างแบรนด์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น